Kendimden mahrumdum, sende kendimi buldum
Yüreğine adını yazmanın çaresini arar oldum
Sen gittin, hem senden, hem kendimden mahrumum
Ansızın çıktı bir yangın ve ben kül oldum
Yapayalnız, bir başıma yaşayıp gidiyordum
Değerli olduğumu, ben bile bilmiyordum
Önce kendimi sevdirdin, sonra beni benden vurdun
Ansızın çıktı bir yangın ve ben kül oldum
İkimiz için hep güzel hayaller kuruyordum
Kurduğum hayallere ilk kez inanıyordum
Sonra bedenim tutuldu, ben sana varamaz oldum
Ansızın çıktı bir yangın, ve ben kül oldum
Ben seni, hem çaresiz hem ümitle seviyordum
Bir yandan ağlarken, bir yandan gülüyordum.
Gözlerime kan çöktü, bir daha gülemez oldum.
Ansızın çıktı bir yangın, ve ben kül oldum.
Gözlerinde, aşk ve sevda gördüm sanıyordum.
Meğer hüzün gizliymiş, ben göremiyormuşum.
Hüzün tutuştu yüreğimde, ben esiri oldum.
Ansızın çıktı bir yangın, ve ben kül oldum.
Muhammed Furkan Geldi