Belki aşkı tanıyıp mutluluğa doyacaktık
Birbirimizi sevecek, eksiğe tam olacaktık
Ne kusur varsa sen ile bende, giderip eşsiz olacaktık
Bize izin vermediler; biz, "biz" olamadık.
Yan yana ne kadar mutlu, ne kadar huzurluyduk
Arkadaştık, dosttuk, gülüp eğleniyorduk
Huzuru bozan ben oldum, sonra biz yok olduk
Bize izin vermediler; biz, "biz" olamadık
Sevebilirdik oysa birbirimizi masumca
Sevginin gücünü kanıtlardık dünyaya
Belki senin sayende kavuşacaktım sağlığıma
Bize izin veremediler; biz, "biz" olamadık
Sen şimdi bambaşka ayrı bir dünyada
Ben, mutsuzluğun en bulunmazında
Öylesine hüzün dolu korkunç bir kâbusta
Bize izin vermediler; biz, "biz" olamadık
Düşünsene sevdiğim, sen varsın yanımda
Gözlerim gözlerine bakmanın huzurunda
Yaşasaydık sevdamızı, korkmadan doyasıya.
Keşke izin verselerdi, biz "biz" olsaydık.
Muhammed Furkan Geldi