Yağmur yağıyor bardaktan boşanırcasına
Kaçışıyor insanlar her biri bir tarafa
Kiminin bir avuç fındığı emek var üzerinde
Kimi ıslanmasın diye çocuğunun peşinde.
Yağmur yağıyor bardaktan boşanırcasına
Uçuşuyor yapraklar fırtınalar rüzgârlarda
Tıpkı seven adam gibi insanlar bir tarafta
Düşmüşler sıhhat peşine anlamsız manasızca.
Oysa, kaçış mı var üşümekten insana!
Elbet soğuk rüzgarlar ürpertidir ruhuna.
Mesele alışmaktır pek çok zor olsa da
Rahmet diye bakmaktır en soğuk rüzgâra da.
Yeter ki kalpler üşümesin, yağmur ne eder sana bana.
İnsanoğlu kapatmasın gönlünü sevgiye asla
Düşmenin riyanın yalanın ardına
Ruhunda güneş doğar çiçekler açar sonra
Yağmur yağıyor bardaktan boşanırcasına
Bilmem bu yağmurlar ders olur mu insana
Yeter ki sevmek bilinsin; bin yağmur yağsa da
Sevgi meyvesi çıkar gönül ağacından sonra
Muhammed Furkan Geldi