Söylendim durdum kaderin böylesine
Ağladım günlerce, belki de gecelerde.
Mutluluğa yaklaşmışken böylesine,
Bilmem kader neden ket vurdu tebessüme.
Girdim aşk bilmez bir cahilin evine.
Neden nefret edersin dedim aşktan böylesine,
Dedi ki, şahit oldun mu aşkla geçen günlerime.
Dedim ki bilmem, sus dedi öyleyse dinle.
Aşk yanmaktır yâr için, sebepsiz bir halde.
Mutluluk dolar için, yar sana gülse de gülmese de.
Sevdim bir güzeli en masum en temizce.
Ruhum kuş gibi olurdu onu her gördüğümde.
Sonra çekti gitti bir kıymet bilmeze.
Aşkımı sattı haraç mezat üç kuruşluk bir hüzne
Böylesine çok sevip yaşadım senelerce,
Sonra anladım ben ne ettimse ettiğim kendime.
Dinleyince cahili geldim kendime.
Benmişim cahil meğer alimlik onun sözünde
Vazgeçmezdim ya, severken böylesine.
Bir söz verdim ve söylenmedim daha da kadere.