Kim kavuşmuş sevdiğine acılar çekmeden.
Sırf gönlü düştü diye bedeller ödemeden.
Kolay mı erişmek vuslata, ölümü hissetmeden.
Canan için kendi canından geçmeden.
Kim elini tutmuş yârin geçmeden ellerinden.
Bazen buzdur yârin eli, kaskatı kesilir üşümekten.
Bazen yanar çok seven aşkın ateşinden.
Kolay değil dokunmak canın acısın istemezsen.
Gecelerce kandan yaşlar dökülecek gözlerinden.
Çektiğin dert ayan olacak sözlerinden.
Kolay mı huzura ermek, acıya talip değilsen.
Geri dursun gülmeden evvel gözyaşı dökemeyen.
Yunus gibi sevmeli vuslatı görmek isteyen.
İmtina etmemeli yerlerde sürünmekten.
Kendini sakınmalı bazen tüm güzelliklerden.
İstemeli, güzellik gelsin yârin elinden.
Düğün günüm demeli yar için ölürken.
Anlamalı Mevlana’nın Edebalı’nın dilinden.
Yâri sakınmalı elinden belinden ve dilinden
Vuslatı hayal etmesin, böyle sevmeyi bilmeyen.