Ömrümce mutluluğun peşinden koştum
Yorgunluk ne idi gün gün unuttum
Sonunda aradığımı sende buldum
Sanırdım, meğer yanılıyormuşum.
Hep sevgiden hep aşktan konuştum
Kini nefreti uzağımda tuttum
Kim hasetle dolup taşan düşmanı oldum
Sanırdım, dost diye düşman bulmuşum
Görürdüm oysa, bir bakarkör olmuşum
Gördüğüm duyduğumu hep hayra yormuşum
Gönlümün acısını hayata yormuşum
Yanıldım düşmanı hiç görmüyormuşum
Düşmanlarmış bana küçücük mutluluğuma
Âşık olup peşinden ölümüne koştuğuma
İhanet bıçağını sevdama saplanınca
Anladım hayattan habersiz yaşıyormuşum
Kimseler görmedi kimseler bilmedi
Acımı içime attım sandılar ki geçti
Bir gün olsun kimseler yüzüme gülmedi
Meğer şu hayatta boşa yaşıyormuşum
Muhammed Furkan Geldi