Patlayan yanardağ gibi köpürsem hayata,
Eş dost kim çıkarsa katsam ardıma.
Gözüm görmese hiçbir şey, gözlerinden başka.
Sen çıksan karşıma tutulsam yine aşka.
Patlayan yanardağ gibi köpürsem hayata.
Öyle çok can yaksam ki, kimse yanıma yaklaşmasa.
Kendi yalnızlığımda içim kendime yansa.
Gözyaşlarım yol olsa süzülse yanaklarıma.
Kimseler görmese halimi anlamasa.
Sevdam bir masal olsa, okunmasa unutulsa.
Alevlerim hicranın yağmuruna teslim olsa.
O yağmurlar içimi eritip rüzgâra savursa.
Bir ben var içimde, o ben tenimden çıksa.
Sende kaybettiğimi, ruhum kendinde bulsa.
Gözyaşıyla filizlenen hatıra ormanına.
Veda edip gelecek tohumuna bir damla su katsa
Patlayan yanardağ gibi köpürsem de hayatta
Bunca güzellik değil boşa, elbet gülerim hayata.
Meramım bir tutam aşk, aşk canıma can olsa
Sabreder beklerim seni, gitsen de kalsan da
