Geceler de şahit olamaz artık yarama.
Gündüzler derde dalmış, kalpler karanlıkta.
Kalmışım varlıkla yokluk arasında.
Gecenin sabahında, gün ışığının karartısında.
Kimseler dinlemez beni, derdimi anlasa da.
Bilirler derman yok keder yazılmış bana.
Zaten, keder gönlüme biraz uzak olsa.
Mutluluktan bıkan bir suret iner ruhuma.
Öyle alışmışım ki delicesine ağlamaya,
Söylemek istediğim ne varsa içime içime yutkunmaya,
Çok zamandır ben de uzak kaldım umuda.
Yüreğim öyle yandı ki ot bile bitmez ucunda.
Hepsi sendendir yârim sen zorsun bana.
Tükenmez sevdam, ve imkansızımsın bana.
Habersizce dolaşırsın başka diyarlarda.
Keşke aklına gelsem acısan gözyaşlarıma.
Kimsesizim senden sonra yaşadığım diyarlarda.
Bin canım varsa, binini feda ettim uğrunda.
Dünyada merhem bulunmaz artık yarıma.
Ölüme gidiyorum ben, hayattan bıkmışçasına.