BİLİNÇ ALTI NASIL ÇA­LI­ŞIR?

Biz in­san­la­rın bi­linç al­tı­na yer­leş­tir­di­ği­miz kav­ram­lar, ne zaman zayıf bir an bu­lur­lar­sa işte o anda hemen açığa çıkar.
Sizin için çok önem ta­şı­yan, de­ğer­li bir dos­tu­nu­za, sır­da­şı­nı­za bir sı­rı­nı­zı ve­rir­ken: Sakın hiç kimse duy­ma­sın, aman kim­se­ye söy­le­me, eğer söy­ler­sen ölümü gör gibi tel­kin­ler­de bu­lu­nur­sa­nız, bilin ki, bu çok gizli kal­ma­sı ge­re­ken önem­li sı­rı­nı­zın çok kısa bir za­man­da, açığa çı­ka­ca­ğın­dan hiç şüp­he­niz ol­ma­sın zira bi­linç altı te­ori­le­ri bunu ıs­rar­la öyle ön gö­rü­yor.
Hani, duy­muş­su­nuz­dur, bir “Ata­sö­zü” var­dır ya: “Sı­rı­nı verme dos­tu­na, dos­tun söy­ler dos­tu­na seni sa­rar­lar sonra koyun pos­tu­na”
Psi­ki­yat­ri­nin ve Psi­ko­lo­ji­nin vaz­ge­çil­mez ba­ba­sı sa­yı­lan büyük üstat “Sig­mund Freud” bi­linç altı te­ori­si­ni an­la­tır­ken, şöyle il­ginç bir hi­ka­ye­yi (Story) dile ge­ti­rir: Za­man­lar­dan bi­rin­de bir ki­li­se Pa­pa­zı'nın çok önem­li bir mi­sa­fi­ri ge­le­cek­tir. Dini mes­lek ya­şa­mın­da çok büyük bir önem ta­şı­yor bu zi­ya­ret o Papaz için zira ge­lecek olan kişi Baş Papaz. Baş Papaz'ın burnu nor­mal­den çok daha büyük ol­du­ğu için, müt­hiş komp­leks­le­ri var­dır. Ya­nın­da bi­ri­si eğer far­kın­da ol­ma­dan, ko­nuş­ma es­na­sın­da “Burun” ke­li­me­si­ni kul­la­nır­sa; Baş Papaz öy­le­si­ne si­nir­le­nir ki, et­ra­fın­da ne varsa, her şeyi tah­rip eder yakıp yıkar or­ta­lı­ğı vi­ra­ne­ye çe­vi­rir. Bunun üze­ri­ne ev sa­hi­bi Ki­li­se Pa­pa­zı, bir­bi­rin­den güzel, iki kı­zı­nı ya­nı­na ça­ğı­rır on­la­rın ya­nı­na otur­ma­la­rı­nı ister; “Benim güzel kız­la­rım bi­li­yor­su­nuz Baş Papaz bize mi­sa­fir ge­lecek o benim için çok önem ta­şı­yor, zira benim şefim iş ya­şa­mı­mın ge­le­ce­ği ondan so­ru­lu­yor. Fakat be­ye­fen­di­nin burnu anor­mal de­re­ce­de büyük ol­du­ğu için, komp­leks­le­ri var­dır; ya­nın­da Burun ke­li­me­si­ni sakın ola kul­lan­ma­yın.” Kız­lar Burun ke­li­me­si­ni bi­linç al­tı­na yer­leş­ti­rir­ler. Burun den­me­yecek, burun den­me­yecek diye de­fa­lar­ca tek­rar­lar­lar (Kız­la­rı olan bu Pa­pa­zın, pro­tes­tan ol­ma­sı ge­re­ki­yor çünkü ka­to­lik Pa­paz­la­rın ev­len­me ya­sa­ğı var­dır; Hı­ris­ti­yan­lık­ta. Onlar ya­şam­la­rı­nı bekar ola­rak idame et­tir­mek zo­run­da­dır.)
Her neyse o gün gelir çatar Baş Papaz gel­miş­tir artık ye­mek­ler hiç ku­sur­suz ha­zır­lan­mış; ma­sa­la­ra dü­zen­li bir şe­kil­de di­zil­miş sonra da neşe için­de zevk­le yen­miş­tir. Fakat, yemek son­ra­sı, işte ne ol­muş­sa ondan sonra ol­muş­tur. Kah­ve­ler pi­şi­ri­lir; güzel kız­lar­dan biri, tab­let üs­tün­de özen­le Baş Pa­pa­zın kah­ve­si­ni su­nar­ken: “Be­ye­fen­di bur­nu­nu­za şeker alır mıy­dı­nız?” der demez kı­ya­met işte o zaman kopar. “Bayan siz ne de­di­ği­ni­zin far­kın­da mı­sı­nız?” diye ava­zı­nın çık­tı­ğı kadar ba­ğı­rır Baş Papaz. Sonra hızla ayağa kal­kar her ta­ra­fı da­ğı­tıp, tah­rip ede­rek, taşı taş üs­tün­de koy­maz; her yeri bir­bi­ri­ne katar, savaş ye­ri­ne çe­vi­rir sonra da evin ka­pı­sı­nı hızla çar­pa­rak, orayı terk edip, hızlı adım­lar­la çeker gider Baş Papaz. Kı­sa­ca­sı Pa­pa­zın güzel kızı, elin­de ol­ma­dan bir çuval in­ci­ri ber­bat etmiş, za­val­lı papaz da kork­tu­ğu düş­ten öl­müş­tür böy­le­ce Papaz olan ba­ba­sı­nın da din adamı Pa­paz­lık ka­ri­ye­ri­ni bi­tir­miş­tir elin­de ol­ma­dan. İşte bi­linç al­tı­nın hazin hi­ka­ye­si böy­le­ce son bulur. Siz siz olun, hiç kim­se­ye önem­li sır­la­rı­nı­zı ver­me­yin; bu kişi çok iyi ve yakın bir dos­tu­nuz bile olsa...
Sağ­lı­cak­la Kalın.