ALMAN DOK­TO­RA DELİ DİYEN TÜRK HASTA

Ber­lin has­ta­ne­le­rin­den bi­rin­de yat­mak­ta olan bir Türk hasta için ter­cü­man­lı­ğa çağ­rıl­dım. Hasan isim­li hasta, Al­man­ya'ya ge­le­bil­mek için, ev­li­lik yo­lu­nu seç­miş. Bir Türk hanım efen­di ile ev­le­ne­rek Ber­lin'e gel­miş. Otur­ma ve ça­lış­ma izin­le­ri­ni, büyük bir sorun ya­şa­ma­dan elde etmiş Hasan.
Ancak, bir süre sonra, ruh­sal sağ­lı­ğı bo­zul­muş ve has­ta­ne­ye düş­müş. Has­ta­ne­nin baş he­ki­mi, başka bir ter­cü­ma­nın yar­dı­mı ile, has­ta­sı­na so­ru­lar yö­nelt­miş. Hasan'dan al­dı­ğı ya­nıt­la­rı de­ğer­len­di­ren baş hekim; hasta sa­hi­bi­ne, has­ta­nın, akıl has­ta­sı ol­du­ğu ve bir akıl has­ta­ne­si­ne git­me­si­nin ken­di­si için daha ya­rar­lı ola­ca­ğı­nı bil­dir­me­si üze­ri­ne; bu ka­ra­ra iti­raz eden, hasta sa­hi­bi, ter­cü­man ola­rak, beni ça­ğır­dı.
Baş he­ki­min so­ru­la­rın­dan biri aynen şöyle: “Eşi­ni­zi, bir başka er­kek­le bir ya­tak­ta sizi al­da­tır­ken ya­ka­la­sa­nız, ne ya­par­sı­nız?” Hasan, hiç te­red­düt et­me­den: “İki­si­ni de ol­duk­la­rı yerde, hemen öl­dü­rü­rüm” demiş. İşte bu yanıt, baş hekim için, bar­da­ğı ta­şı­ran son damla olmuş, akıl has­ta­ne­si öne­ri­si­ni yap­mış. Tam, ben Hasan'la bu­lu­şup, ko­nu­şur­ken, baş hekim geldi ken­di­ni ta­nıt­tı, ter­cü­me­de yar­dım­cı ola­ca­ğım için, bana te­şek­kür etti.
Bu ara, Hasan : “Alman dok­to­ra, bir soru da ben so­ra­bi­lir miyim?” dedi. Ter­cü­me ettim. “Buyur, sor­sun” dedi. Baş­he­kim. “Eşi­ni­zi, bir başka er­kek­le, sizi al­da­tır­ken, ya­ka­la­sa­nız, siz ne ya­par­dı­nız?” So­ru­yu Al­man­ca­ya çe­vi­rin­ce; Alman dok­tor: “Hasta ben de­ği­lim o üs­te­lik bu­ra­da so­ru­la­rı hasta değil ben so­ra­rım” dedi. Hasan ıs­rar­la, ille de so­ru­su­nun ya­nı­tı­nı is­ti­yor­du. “Has­ta­nız siz­den yanıt bek­li­yor dok­tor bey, lüt­fen” dedim.
Baş­he­kim, has­ta­sı­nın so­ru­su­nu ya­nıt­la­mak zo­run­da kal­dı­ğı­nı an­la­yın­ca; kaş­la­rı­nı ça­ta­rak:
“Eşim beni al­da­tı­yor­sa artık beni sev­mi­yor, de­mek­tir. En kısa za­man­da, bir avu­kat tutar, ondan bo­şa­nır­dım” dedi. Baş­he­ki­min ya­nı­tı­nı, Hasan'a ter­cü­me et­ti­ğim­de Hasan : “Akıl has­ta­sı, ben de­ği­lim, dok­tor” dedi. “Benim değil, onun, akıl has­ta­ne­si­ne git­me­si ge­re­kir” Dok­tor şa­şır­mış­tı, yü­zü­me doğru baka kaldı. Dok­to­run ça­re­siz­li­ği üze­ri­ne, ben söze ka­rış­tım. Tür­ki­ye ile Al­man­ya ara­sın­da­ki, kül­tür farkı uçu­ru­mu­nu ör­nek­ler­le an­lat­tım dok­to­ra. Bunun üze­ri­ne dok­tor: “Şim­di­lik has­ta­yı, bu­ra­da göz­lem al­tın­da tu­ta­lım akıl has­ta­ne­si­ne git­me­si­ne gerek yok” dedi.
Böy­le­ce, Hasan, akıl has­ta­ne­sin­den kur­tul­muş oldu. Ba­tı­lı ülke in­san­la­rı ile ara­mız­da­ki, büyük kül­tür farkı, işte bu ör­nek­te, ken­di­ni, en be­lir­gin şe­kil­de, or­ta­ya ko­yu­yor. Saygı değer oku­yu­cu­la­rım;
Av­ru­pa­lı­lar­la biz Türk­ler ara­sın­da öyle büyük kül­tür fark­la­rı var ki; bun­lar ya­zıl­mak­la, an­lat­mak­la bit­mez. Ya­zı­mın bu bö­lü­mün­de siz­le­ri kah­ka­ha ile gül­dü­recek, fıkra gibi bir olayı pay­laş­mak is­ti­yo­rum: Ber­lin'de ya­şa­yan ve Al­man­ca bil­me­yen bir Türk va­tan­daş, otur­ma izni almak için ya­ban­cı­lar po­li­si­ne gidip gel­mek­ten bıkıp usan­mış zira her se­fe­rin­de bir evrak eksik çı­kı­yor­muş;
“Bugün Git Yarın Gel” il­ke­si va­tan­da­şın ca­nı­na tak etmiş. So­nun­da bir ter­cü­ma­na gi­de­rek, ondan
“An­ne­ye Küf­rün” Al­man­ca­sı­nı bir ka­ğı­da yaz­ma­sı­nı is­te­miş ken­di­sin­den oraya son gi­di­şin­de kü­für­lü ka­ğı­dı ce­bi­ne koy­muş; dos­ya­sı­nı in­ce­le­yen po­li­sin, tek­rar bir bel­ge­nin nok­san ol­du­ğu­nu söy­le­me­si üze­ri­ne, ce­bin­de­ki kü­für­lü ka­ğı­dı çı­ka­rıp, po­li­sin ana­sı­na söv­müş bunun üze­ri­ne Alman
Polis gü­lüm­se­ye­rek; “Annem fa­lan­ca ad­res­te otu­ru­yor hem de yal­nız ya­şı­yor ona git an­la­şa­bi­lir­se­niz neden ol­ma­sın” de­yin­ce, bizim Türk şa­şır­mış. Böyle bir du­ru­mun bizim ül­ke­miz­de ya­şa­na­bi­le­ce­ği­ni dü­şü­ne­bi­li­yor mu­su­nuz? Açık söy­lü­yo­rum ben dü­şü­ne­mi­yo­rum doğ­ru­su...​Biz ne zaman, o kül­tür se­vi­ye­si­ne ula­şa­ca­ğız? Taii buna da kül­tür de­nir­se… Sağ­lı­cak­la kalın.