ÜMİT YAŞAR OĞUZ­CAN KİMDİR?

Ümit Yaşar 22 Ağus­tos 1926'da Tar­sus'ta, Gü­zi­de Hanım ve Memur Lütfü Bey'in oğlu ola­rak dün­ya­ya geldi. Ak­de­niz'in sı­cak­lı­ğın­da doğ­muş­tu. Bunun için de sı­cak­kan­lı bir ya­pı­ya sa­hip­ti. Oğ­lu­nun in­ti­ha­rın­dan sonra aşk, ay­rı­lık şi­ir­le­ri ya­zar­ken ya­şa­mı­nı ölüm ve acıya çe­vi­ren şair, Ümit Yaşar Oğuz­can'ın hayat hi­ka­ye­si­dir. Ya­şa­mak­tan zi­ya­de ölümü seven, şi­ir­le­ri kadar in­ti­har gi­ri­şim­le­ri ile de ta­nı­nan, oğ­lu­nun ölümü ile şi­ir­de­ki gi­di­şa­tı­nı da ha­ya­tı gibi ölüme yön­len­di­ren adam, Ümit Yaşar Oğuz­can. Ömrü bo­yun­ca me­lan­ko­li bir adam ola­cak­tı. Ço­cuk­lu­ğu bo­yun­ca ya­şa­dık­la­rı, son­ra­sın­da aile­si­ne de ge­ti­re­cek­le­ri ile göz­ler önün­de ya­şa­ya­ca­ğı bir hayat vardı önün­de me­mu­ri­yet ya­pa­rak ya­şam­la­rı­nı ge­çin­dir­me­si­nin ya­nın­da ünlü bir şair ola­rak da ta­nı­na­cak­tı. Bugün onu bize sev­di­ren şi­ir­le­ri as­lın­da me­lan­ko­li ha­ya­tı­nın yan­sı­ma­sın­dan çı­ka­cak­tı.
ÇO­CUK­LU­ĞU VE HA­YA­TI
Ümit Yaşar Oğuz­can her zaman ha­ya­tı­nı dol­dur­ma­sı ge­re­ken bir çile ola­rak gördü. Çünkü ço­cuk­lu­ğu ka­za­lar­la ve sa­kat­lık­lar­la geçti. Üç ya­şı­na kadar as­lın­da her şey nor­mal­di.3 ya­şın­da aya­ğı­nı kır­dı­ğın­da zin­cir­le­me bir sü­re­ci de baş­lat­mış ol­du­ğu­nun kimse far­kın­da de­ğil­di.4 ya­şın­da man­ga­la otur­muş­tu.5 ya­şı­na gel­di­ğin­de 20 ba­sa­mak­lı bir taş mer­di­ven­den yu­var­la­nı­şı ve son­ra­sı çok acı­lıy­dı.7 ya­şın­da ba­şı­na ev­de­ki san­dı­ğın ka­pa­ğı­nı dü­şür­dü. Yine bu dö­nem­de kı­za­mık ge­çi­ri­yor­du ve çok ateş­li ge­çir­di­ği bu has­ta­lık so­nu­cu ke­ke­me oldu.14 ya­şın­da apan­di­sit, 19 ya­şın­da böb­rek,30 ya­şın­da da ba­dem­cik ame­li­ya­tı oldu. Ço­cuk­lu­ğu, genç­li­ği ve son­ra­sı bir şe­kil­de ta­lih­siz­lik­ler­le do­luy­du. As­lın­da bunca za­man­lık se­rü­ve­ni dü­şü­nür­sek, kendi adına ne ya­şa­mış olur­sa olsun; Ümit Yaşar ke­sin­lik­le bu dün­ya­yı şe­ref­len­di­ren in­san­lar ara­sın­day­dı.
EĞİTİM HA­YA­TI
Ümit Yaşar ba­ba­sı­nın me­mu­ri­ye­ti se­be­biy­le şehir şehir do­la­şa­rak bi­tir­di okul­la­rı.1937'de Es­ki­şe­hir İlko­ku­lu'ndan,1940'da Konya As­ke­ri Or­ta­oku­lu'ndan mezun oldu. Lise eği­ti­mi­ni ise, Es­ki­şe­hir Ti­ca­ret Li­se­si'nde ta­mam­la­dı.1946 yı­lın­da li­se­den mezun ol­muş­tu ve hemen işe baş­la­ya­bi­lir­di. Ya­zı­mın bu bö­lü­mün­de ak­lı­ma okul yıl­la­rım­dan bir anım geldi bu anımı bu arada siz­ler­le pay­laş­mak is­ti­yo­rum: Gi­re­sun'da or­ta­oku­lu bi­tir­di­ğim yıl, rah­met­li ba­ba­cı­ğım; “Oğlum, şük­rol­sun seni yarım ek­me­ği­ne ka­vuş­tur­du; ek­me­ği­nin ta­ma­mı­nı da ken­din bul!” de­miş­ti. Bunu de­mek­te so­nu­na kadar hak­lıy­dı peder eko­no­mik du­ru­mu­muz tah­sil de­va­mı­na el­ver­mi­yor­du ay­rı­ca o za­man­lar ban­ka­lar, has­ta­ne­ler ve pos­ta­ne­ler yana döne orta tah­sil­li ele­man arı­yor­lar­dı. O ku­ru­luş­lar­da gö­rev­li me­mur­la­rın büyük bir ço­ğun­lu­ğu il­ko­kul me­zu­nuy­du­lar. Benim pes et­me­ye hiç ni­ye­tim yoktu. Ba­ba­cı­ğım­dan gizli ola­rak, öğ­ret­men okulu sı­nav­la­rı­na gir­dim ve sı­na­vı ka­zan­dım. Bunun üze­ri­ne çok fakir ol­ma­mı­za rağ­men nur­lar­da ya­ta­sı ba­ba­cı­ğım öğ­ret­men oku­lun­da tah­si­li­me devam et­me­mi onay­la­dı. İyi ki de öyle oldu bu­gün­le­re ge­le­mez­dim yoksa. Şimdi tek­rar Ümit Yaşar'a dö­ne­lim; Ümit Yaşar li­se­yi bi­ti­rir bi­tir­mez Os­man­lı Ban­ka­sı'nda işe baş­la­dı. Son­ra­ki ad­re­si Tür­ki­ye İş Ban­ka­sı oldu;1948-1960 yıl­la­rı ara­sın­da bir ban­ka­cı ola­rak Adana, An­ka­ra, İstan­bul'u do­laş­tı. Ümit Yaşar Oğuz­can şi­ir­le­rin­de çok güçlü bir kalem ol­du­ğu­nu okur­la­rı­na ka­nıt­la­mış­tır. İnti­har eden oğlu Vedat'ın ar­dın­dan yaz­dık­la­rı:
“Açar­ken uf­kun­da gül­ler alev­den”
Çıktı, her günkü gibi gü­le­rek evden
Kim­se­ye belli et­me­di için­de­ki yan­gı­nı
Yü­rü­dü, ken­din­den emin
Son­suz­lu­ğa doğru
Ga­la­ta Ku­le­si’nde bek­li­yor­du ecel
Bir fin­can kahve, bir kadeh kon­yak
Ölüm yol­cu­su­nun son ar­zu­su buydu
Bir adam düştü Ga­la­ta Ku­le­si’nden
Bu adam benim oğ­lum­du
------------
Ümit Yaşar Oğuz­can'dan kısa bir şiir daha;
------------
ÇIK­MAZ SOKAK
Bir daha dün­ya­ya gel­sem
Yine seni se­ver­dim
Beni üze­sin diye
Beni deli di­va­ne ede­sin diye
Bi­li­yo­rum
Sen de bir daha dün­ya­ya gel­sen
Yine beni sev­mez­din
Kah­rım­dan öle­yim diye
-----------
Ümit Yaşar Oğuz­can çok önem­li bir şa­iri­miz ola­rak Türk Ede­bi­ya­tın­da büyük hiz­met­le­ri bu­lu­nan bir de­ğer­dir. Ümit Yaşar'ı bu­gün­kü köşe ya­zı­ma konuk et­ti­ğim için son de­re­ce mut­lu­yum. O ve onun gibi kay­bet­ti­ği­miz tüm şa­ir­le­ri­mi­zin me­kan­la­rı cen­net olsun; hep­si­nin ışık­lar yol­da­şı olsun.
Kalın Sağ­lı­cak­la.